Sanayileşme-makineleşmeyle birlikte klasik cilt sanatı durma noktasına gelmiştir. Cumhuriyet döneminde cilt kapakları gömme, şemse ve köşebentlerle bezeme yapılmıştır. Yeni bir tasarım oluşmazken eski klasik eserlere bağlı kalınarak eserler yapılmaya başlanmıştır.

Osmanlılar döneminde diğer sanat dallarında olduğu gibi cilt sanatında da zirveye ulaşılmıştır. Osmanlı Döneminin ilk cilt örnekleri Fatih Sultan Mehmet zamanına aittir. Fatih Sultan Mehmet’in özel Kütüphanesi için yazılan kitaplar

Anadolu Selçuklu Devleti döneminde 12. ve 13. yy larda Türkler çok güzel cilt örnekleri vermişlerdir. Anadolu Selçuklularına ait en erken cilt örneği 12. yy sonlarına aittir. Anadolu Selçuklu ciltlerinin tezyinatında motiflerin zenginliği dikkati çekmektedir.

Sanat niteliği taşıyan ilk ciltler 7- 9. yy larda Mısır’ da Koptlar, Orta Asya’da Uygurlar tarafından meydana getirilmiştir. Hoço (Kara Hoço) da bulunan Uygurlara ait ciltlerin üzerinde para izleri ve bıçakla şekil verilmiş geometrik desenler vardır.

Bir mecmua veya kitabın yaprakları ve sırası bozulmadan bir arada tutabilmek için yapılan koruyucu kapağa “cilt “ denilmektedir. Cilt, Arapça kökenli bir kelime olup “deri” anlamına gelmektedir. Klasik cilt yapımında kullanılan en uygun malzeme deri olduğu için

Yaygın olarak kullanılan temel bilgi kaynaklarından olan kitabın günümüzdeki biçimini alması çok uzun bir süreç sonunda gerçekleşmiştir.

Başlangıçta matbaa, el yazısının bir uzantısı olarak değerlendiriliyordu. Matbaacının temel amacı, yazıcıyla rekabet edebilmek ve kaligrafili yapıtlar gibi pahalı basımlar hazırlamaktı. Basılı sayfalar üzerinde belirli alanlar tezhipçinin süslemesi için boş bırakılıyor ve

Gutenberg’in matbaasıyla kitapların hızlı biçimde ve çok kopya olarak basılması olanaklı hale gelmiş, basımcılık gelişmiş ve kısa sürede Avrupa’da birçok matbaa kurulmuştur. 1500 yılına kadar geçen yaklaşık 50 yıllık sürede Avrupa’da 300 kentte faaliyet gösteren

El yazması kitaptan basılı kitaba geçiş matbaanın icadıyla mümkün olmuştur. Matbaanın bilinen ilk örneğinin en eski zamanlardan beri Çin’de kullanıldığı bilinmektedir. Tahta kalıp baskısı denilen bu basım türü geleneksel Çin basımının temel aracıdır.

Modern kitabın ortaya çıkışında kuşkusuz Çinliler tarafından bulunan kâğıdın Avrupa’da yayılması önemli bir köşe taşı olmuştur. Çinliler ile Müslümanlar arasında 751 yılında meydana

Matbaanın bulunduğu 1450 yılına kadar kitaplar el yazması biçimindeydi. Kitaplar insan eliyle yazılıyor ve çoğaltılmaları tek tek yapılabiliyordu. Batı’da el yazması kitapların çoğu kodeks şeklinde olmasına rağmen rulo biçimli kitaplar da

Roma İmparatorluğu’nda papirüs rulosu ve parşömen kodeksinin kullanıldığı dönemde Çin’de de yazılı uygarlığın gelişmesinde çığır açacak bir buluş doğuyordu. Modern kitabın doğuşunda önemli bir unsur olan kâğıt Çin’de M.S. 1. Yüzyıl

Antik dönemde yatay rulo en yaygın kitap biçimi olmasına rağmen tahta tabletler ve parşömen kodekslerin kullanıldığı da bilinmektedir. Yazı tableti, 1-10 adet tahta ya da fildişi parçasından oluşan bir yazı tabletidir. Bu tabletler, menteşe ya da toka ile birbirine tutturulmuş ya da kenarlarına açılan

Eski Yunan’da kitap başlarda papirüs rulosu olarak şekillenmiştir. Ancak parşömenin yazı amaçlı kullanılmaya başlamasıyla zamanla parşömen kitap ortaya çıkmıştır. Yunanlılar papirüs

Günümüzdeki kitabın en eski dayanaklarından birisi de kildir. Kil, ilk olarak M.Ö. 3. Yüzyılda kullanılmıştır. Yumuşak ve nemli olan kil tabletler üzerine harfler çizilmek suretiyle yazı yazılıyordu. Bu nedenle Asurlular ve Sümerler’in yazısı çiviyi andırmaktadır. Tabletler, üzerlerine

Nil vadisinde papirüs kâğıdının temel yazı malzemesi olarak kullanıldığı sıralarda Çin’de kitap sanatının gelişimi başlamıştır. Bu çerçevede Çin’de ortaya çıkan kitap biçimleri ağaç kitaplar ve ipek kitaplardır. Çin’de yazı yazmak için başlarda kemik, tosbağa bağası

Papirüs bitkisinden üretilen bir tür kâğıt olan papirüs, Antikçağda kullanılan en önemli yazı malzemesidir. İlk defa Eski Mısır’da M.Ö. 3300’lü yıllarda elde edilen ve kullanılmaya başlayan papirüs zamanla diğer Akdeniz ülkelerine yayılmış ve M.S. 11. yüzyıla kadar en kullanışlı yazı malzemesi

Antikçağ’da çok çeşitli malzemeler üzerine yazı yazıldığı bilinmektedir. Bunlar şu şekilde sıralanabilir: Ağaç kabukları, ağaç yaprakları, levhalar, kil tablet, keramik vazo parçaları, topraktan yapılmış kaplar,

Uygarlığın gelişiminde en temel unsur kuşkusuz bilgidir. Bu bağlamda bir bilgi kaynağı olarak kitabın önemi açıktır.